لیلایم و نیست باکم...

دنیایم کودکانه است

شبیه کودکی ام که دروغ را بلد نیست ببافد

دروغ را بدون آنکه بداند چیست روی دفترش رو نویسی میکند

و وقتی بزرگ شد و فهمید

تمام دروغ هایش را از دفترش پاک کرد

شبیه کودکی ام که فرشته را باور دارد ولی ابلیس را نه

شبیه کودکی که

لهجه ی کودکانه اش پر از محبت است

و لبخندهایش آدم را دلگرم میکند

چشمهایم درشت است اما نه به اندازه ی دنیایم

دلم وسیع است...اما گاهی دلتنگی میکند

دنیایم شبیه کودکی است که

همیشه دروغ را اشتباه مینویسد

و جریمه میشود تا باز هم از آن رونویسی کند

باور کن...باور کن...بلد نیستم...نمیتوانم بلد باشم

حتی اگر آسانترین کلمه ی املایی روزگگارت باشد

من بلد نیستم دنیا