لیلایم و نیست باکم...

تقدیم به خدایی که یادش مونس جانم است...تقدیم به عشق ابدی و ازلی:

خدایا اگر خطا میکنم خرده نگیر

تو که میدانی من هم دوست دارم مبرا باشم

ولی گاهی ندانسته اشتباه میکنم

چقدر دلم میخواهد که پاک از خطا باشم

ت. که میدانی در این طوفان ندانسته گاهی دل خودم را هم میشکنم

ندانسته خطی ناخوانده مینویسم

ندانسته دل خودرا میشکنم

تو که میدانی همه یاران مثال پرستوها پرواز کردند

گمان میکردم روزگاری یار بودند

نمیدانستم می آید روزی که بگویم رهایم کردند

منم اینجا...همان بال شکسته

که از کاروانم جا مانده ام

همه یاران دسته جمعی باهم رفتند

من آن بنده ات هستم که تنها مانده ام

گمانم مسیرم با آنها نبود

که در تقدیرم محک شد این جدایی

هم اینک که خوب فکر میکنم...آری

مسیرم جدا بود از آنها خدایی

خدایا ازتو خواهشی می کنم

قبول کنی یا نه تورا ستایش میکنم

خواهشم این است تو همسفرم میشوی...؟؟؟

یاریم میکنی...؟؟؟باورم میشوی؟؟؟

خواهشم این است میشود با تو بروم

ای مقصدم...خودت همسفرم میشوی؟؟؟

مقصدی که همسفرم باشد را ندیدم هیچ جا

هیچکس نیست آن مقصد به جز خدا

...................................

ای خدایم میدانم هر از گاهی غمگینی از سهل انگاری هایم

میدانم گاهی دلخور میشوی از من به خاطر کارهایم

میدانم ولی

تو هم کمکم کن تنهایی از زورم به دنیا نمیرسد

میدانم که آن روز که باید یک روز خیلی عالی میرسد

راستی خدای مهربان...اینجا شبیست طوفانی

در این هوای نا مطلوب دلگرم هستم که میمانی